ความงดงามในความไม่สมบูรณ์แบบ มารู้จักกับศิลปะแห่งการซ่อมแซ่มตนเอง “KINTSUGI”

ชีวิตของคนเราก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ซึ่งในการดำเนินชีวิตของเราทุกคนนั้น ล้วนหลีกหนีความเจ็บปวดทางจิตใจได้ยาก ไม่ว่าจะเป็นการต้องสูญเสียผู้เป็นที่รักหรือสิ่งที่เป็นที่เรารักและผูกพัน การพบเจอกับโรคร้ายที่ทำให้เจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุที่ส่งผลต่อชีวิตและจิตใจ หรือความเจ็บปวดในอดีตที่ยังคงตามมาหลอกหลอนเราทุกวัน แนวทางศิลปะของญี่ปุ่นนี้อาจจะช่วยรักษาบาดแผลในตัวคุณได้ คินสึงิ คือวิธีการซ่อมแซมถ้วยชามที่แตกบิ่นด้วยยางรักหรือยางไม้ที่มีความทนทานและปลอดภัยในการใช้งานเกี่ยวกับอาหาร เชื่อมชิ้นส่วนที่แตกหักของภาชนะหรือนำเศษกระเบื้องที่แตกหักมาประกอบเป็นงานศิลปะชิ้นใหม่ จะมีการนำทองมาปิดให้สวยงามมากขึ้น
(ในภาษาญี่ปุ่น 金:คิน แปลว่า ทอง / 継ぎ: ซึกิ แปลว่า แปะ, ต่อ)

จุดกำเนิดของศิลปะแบบคินสึงิ

ช่วงศตวรรษที่ 15 เมื่อโชกุน อาชิกางะ โยชิมาสะ (Ashikaga Yoshimasa) ได้ทำการส่งถ้วยชาแตกไปซ่อมที่ประเทศจีน แต่ว่าถ้วยชาที่ซ่อมแซมแบบใช้ลวดเย็บตามรอยแตกที่ส่งกลับมานั้นกลับดูไม่สวยงาม เมื่อช่างฝีมือชาวญี่ปุ่นมาเห็นจึงทำการซ่อมแซมใหม่และลงสีทองเพื่อเพิ่มความสวยงามให้แก่ถ้วยชา และนั้นคือการถือกำเนิดของศิลปะแบบคินสึงิ

การซ่อมแซมยึดแนวคิดที่สะท้อนถึงแนวคิดของญี่ปุ่นที่มีชื่อว่า วะบิ-ซะบิ (Wabi-Sabi 侘寂) คือ ปรัชญาญี่ปุ่นที่โอบรับความไม่สมบูรณ์แบบ มีตำหนิ และร่องรอยอันเกิดจากการเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาของทุกสิ่ง โดยมีรากฐานมาจากความเข้าใจในธรรมชาติของพุทธศาสนาแบบเซ็น แนวคิดวะบิ-ซะบิ สะท้อนผ่านสถาปัตยกรรมและหัตถกรรมที่เกี่ยวข้องกับพิธีชงชาของชาวญี่ปุ่น อันได้แก่ เรือนชงชา ซึ่งสร้างจากวัสดุที่ไม่คงทนถาวร และถูกออกแบบให้ทุกคนต้องคลานด้วยมือและเข่าเป็นแถวเดียวเข้าไป ด้วยความสงบและเสมอภาคกัน

ศิลปะแบบคินสึงิจึงเป็นดั่งคำสอนที่คอยเตือนพวกเราว่า ทุกคนล้วนไม่มีใครสมบูรณ์แบบ เพราะทุกรอยแผลเป็นย่อมมีเรื่องราวที่หล่อหลอมให้มาเป็นตัวเราในทุกวันนี้ได้ ทุกรอยร้าวมีเอกลักษณ์ของมันเอง ทุกบาดแผลคือบทเรียนของชีวิต ที่ยอมรับในไม่สมบูรณ์แบบคำสอนนี้อาจจะทำให้จิตใจของเราปล่อยวางและยอมรับในตัวเองตัวเองมากขึ้น ที่สำคัญ ปรัชญาคินสึงิจะช่วยให้เราสามารถซ่อมแซมบาดแผลทางใจที่หนักหนาและค้างคา เพื่อที่จะได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างมีความเข้มแข็งมากและมีความสุขมากกว่าเดิม มาเปลี่ยนความหมายของร่องรอยบาดแผลที่แตกร้าวเหล่านั้น ให้กลายเป็นลวดลายที่สวยงามที่ไม่ซ้ำใครกันเถอะ